Η Σταύρωση του Χριστού είναι ένα από τα αγαπημένα θέματα πολλών καλλιτεχνών, από το Βυζάντιο ως στις μέρες μας, σε διάφορες μορφές Τέχνης. Η ζωγραφική είναι μία από αυτές τις τέχνες που ανέδειξε τη Σταύρωση, τόσο από θρησκευτική πλευρά όσο και από καθαρά ανθρωπιστική.
Εδώ θα προσπαθήσω να παρουσιάσω κάποιους πίνακες που θεωρώ σημαντικούς, καλύπτοντας ορισμένα καλλιτεχνικά ρεύματα. Σκοπός μου είναι να μιλήσετε με τα παιδιά για τη Σταύρωση μέσα από την Τέχνη, να συγκρίνετε τεχνοτροπίες, να ανακαλύψετε ζωγράφους, αλλά και γενικά να μιλήσετε για θέματα που αφορούν τον άνθρωπο, όπως ο θάνατος, ο πόνος και η θλίψη.
Το πρώτο έργο είναι από το Βυζάντιο. 
Η συγκεκριμένη Σταύρωση είναι από ψηφιδωτό που βρίσκεται στον Όσιο Λουκά στη Φωκίδα (11oς αι. μ.Χ) Πρόκειται για μια απλή αλλά ταυτόχρονα και δραματική απεικόνιση της Σταύρωσης. Ο Ιησούς είναι έχει κλειστά τα μάτια Του και το πρόσωπό Του είναι ήρεμο και γαλήνιο. Η Παναγία έχει ένα πολύ δραματικό βλέμμα προς τον Υιό της, και ο Ιωάννης δείχνει τη θλίψη του ακουμπώντας το χέρι του στο πρόσωπό του. Η απλότητα στο μεγαλείο της!
Το δεύτερο έργο έρχεται από την Ισπανική Αναγέννηση.
Μιλάμε, βέβαια, για τον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο, ο οποίος ζωγράφισε αρκετά αυτό το θέμα. Στο συγκεκριμένο έργο (Η Σταύρωση, 1597) βλέπουμε μια Σταύρωση που να φεύγει από το γήινο κόσμο και να μεταφέρεται στον ουράνιο κόσμο. Γύρω από τον Ιησού πετούν άγγελοι, οι οποίοι μαζεύουν με τα χέρια τους το αίμα που χύνεται από τις πληγές Του, παραπέμποντας στη Θεία Κοινωνία. Τα χρώματα απλά, και οι φιγούρες ψηλόλιγνες, τονίζοντας με περισσότερο φως τον Χριστό. Εδώ ο πόνος είναι πιο έντονος, αλλά συνεχίζει το πρόσωπο του Χριστού να είναι ήρεμο.
Λίγο αργότερα, ένας άλλος μεγάλος ζωγράφος ασχολείται κι αυτός με τη Σταύρωση.
To έργο Christ Crucified είναι ένας πίνακας του 1632. Δημιουργός του ο Ντιέγκο Βελάθκεθ.
Εδώ, ο καλλιτέχνης δείχνει όλο τον πόνο μέσα από ένα μαύρο φόντο. Ο Εσταυρωμένος είναι μόνος Του, χωρίς κανέναν άλλον γύρω Του, στέκεται με ευγένεια και αξιοπρέπεια πάνω στο σταυρό Του, υπομένοντας τα Πάθη Του.
Το 1930 ο Pablo Picasso ζωγραφίζει το “Crucifixion”
Είμαστε πια σε μια αφηρημένη μορφή τέχνης, στον Κυβισμό. Ο σκοπός του καλλιτέχνη δεν ήταν θρησκευτικός, αλλά ανθρωπιστικός. Ήθελε να δείξει τον πόνο και τον θάνατο. Χρησιμοποιεί έντονα χρώματα και μόνο τον Εσταυρωμένο δείχνει ασπρόμαυρα, θέλοντας να κάνει την αντίθεση μεταξύ ζωής και θανάτου.
Το 1938 ο Marc Chagall ζωγραφίζει το “White Crucifixion”
Εδώ σκοπός του καλλιτέχνη ήταν να παρουσιάσει τις διώξεις και τα βάσανα των Εβραίων από τους Γερμανούς το 1930. Για το λόγο αυτό τονίζει στον πίνακα την εβραϊκή καταγωγή του Ιησού, φορώντας Του εβραϊκά ρούχα. Γύρω του υπάρχουν και πολλές μορφές από τη Βίβλο με εβραϊκή ενδυμασία.
Για το τέλος αφήνω το έργο ενός σουρεαλιστή, του Salvador Dali , ο οποίος ζωγράφισε αυτό τον πίνακα…μετά από ένα όνειρο που είδε τον Ιησού με αυτή την προοπτική. Αξίζει να μελετήσετε την ερμηνεία του πίνακα, αλλά και να ρωτήσετε τα παιδιά για το τι νιώθουν βλέποντάς τον.
Μια ιδέα είναι να συγκρίνετε τους πίνακες ως προς την τεχνοτροπία, τον τρόπο παρουσίασης, τα χρώματα, αλλά και το μήνυμα που ήθελε κάθε καλλιτέχνης να περάσει. Μπορείτε ακόμα να μιλήσετε για το βαθύτερο νόημα της Σταύρωσης αλλά και της επικείμενης Ανάστασης. Αφήστε τα να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και να μιλήσουν για ό,τι τα απασχολεί.
Ένας ωραίος τρόπος προσέγγισης του θέματος, που αφήνει πολλά περιθώρια ερμηνείας και ανάλυσης.