Η επίσκεψη στη Νότια Ιταλία ήταν κάτι που δεν είχα πολύ στο νου μου, καθώς έδινα προτεραιότητα σε άλλους τόπους πιο …ωραίους και πολιτισμένους. Και τελικά, ανακάλυψα ένα τόπο γεμάτο δύναμη, ομορφιά και γοητεία, μια γοητεία με έντονο το ελληνικό στοιχείο και πολιτισμό. Όπου και να πήγα η Ελλάδα ήταν παρούσα μέσα από τον απόηχο του πολιτισμού της! Συγκλονιστική εμπειρία. Και το αποκορύφωμα όλων ήταν η πόλη της Πομπηίας!
Μια αρχαία πόλη χτισμένη κοντά στη Νάπολη, στους πρόποδες του Βεζούβιου. Μια πόλη με πολλή ζωή και ζωντάνια, εύθυμη και σπάταλη, με 20.000 περίπου κατοίκους, που μέσα σε δεκαπέντα λεπτά εξαφανίστηκε. Δεν εξαφανίστηκε με τη λάβα, αλλά με ένα τεράστιο κύμα στάχτης. Η στάχτη αυτή σκέπασε την πόλη περίπου ένα μέτρο, και μετά ακολούθησε μια καταιγίδα από ηφαιστειακά αναβλήματα, που σκέπασαν την πόλη άλλα τρία μέτρα, για να έρθει στο τέλος άλλο ένα κύμα στάχτης, για να θάψει την πόλη στα έξι μέτρα. Υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν 2.000 άτομα, τα περισσότερα δούλοι, που τα αφεντικά τους τούς επέβαλαν να παραμείνουν στην πόλη για να φυλάξουν τις περιουσίες τους. (πληροφορίες εδώ)
Με την ανασκαφή, οι αρχαιολόγοι βρήκαν την πόλη σε πολύ καλή κατάσταση. Ήρθαν στην επιφάνεια αντικείμενα καθημερινής χρήσης, σπίτια με απίστευτη διακόσμηση με έντονα χρώματα και κήπους, με μπάνια και τουαλέτες και με άψογο σύστημα ύδρευσης. Μαγαζιά που πουλούσαν φαγητό, τα λεγόμενα θερμοπωλεία, κάτι σαν το δικό μας φαστ-φουντ, που συνήθως είχαν δύο ορόφους για να ευχαριστούν τον πελάτη… και σαρκικά! (πληροφορίες εδώ)
Εντύπωση προκαλούν και οι δρόμοι της. Όλοι οι δρόμοι ήταν ευθείς, εκτός από τον δρόμο που οδηγούσε στον οίκο ανοχής, που ήταν στραβός, για να βγει και η έκφραση “πήρε τον στραβό τον δρόμο”. Ο οίκος αυτός ονομαζόταν “Η φωλιά του λύκου”. Η λέξη λύκος σήμαινε την εταίρα. Κι εδώ σας παραπέμπω στο άγαλμα του Ρωμύλου και του Ρώμου που τους βυζαίνει μια λύκαινα, αλλά στην ουσία ήταν μια εταίρα. Επίσης, σε αυτούς τους δρόμους θα δείτε και τις πρώτες διαβάσεις πεζών! Τι ήταν αυτές οι διαβάσεις; Ήταν μεγάλες πέτρες κατά μήκος του δρόμου, για να μπορούν να περπατάνε οι πεζοί όταν οι δρόμοι πλημμύριζαν από το νερό της βροχής.
Φυσικά, θα δείτε το θέατρο της πόλης, το ωδείο, του οποίου η χρήση ήταν μόνο για μουσική και ποίηση, την αγορά τους και το διοικητικό τους κέντρο. Σε όλα αυτά τα κτήρια δεσπόζει και η ελληνική αρχιτεκτονική.
Αυτό, όμως, που συγκλονίζει, είναι τα εκμαγεία των ανθρώπων που βρέθηκαν εκεί. Άνθρωποι, μικροί και μεγάλοι, που δεν πράλαβαν να εγκαταλείψουν την πόλη, και πέθαναν από ασφυξία. Ένα από αυτά είναι και το εκμαγείο μιας γυναίκας, δούλας, η οποία ήταν έγκυος και κρατούσε την κοιλιά της λίγο πριν πεθάνει!
Αξίζει κανείς να την επισκεφθεί και αξίζει επίσης και να πάρετε και έναν ξεναγό. Έτσι, θα καταλάβατε πολύ περισσότερα πράγματα και, πιστέψτε με, θα φύγετε από εκεί με συγκίνηση και ενθουσιασμό!