Το 2019 μια αμερικανίδα βιολόγος, η Σουζάνα Ίτον κακοποιήθηκε και δολοφονήθηκε στην Κρήτη. Ήταν κι αυτή ακόμα μία γυναίκα ανάμεσα στις τόσες, που είχαν μια τέτοια βίαιη κατάληξη. Με αφορμή αυτό το γεγονός, η καθηγήτρια του τμήματος της Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Κρήτης, Αγγέλα Καστρινάκη, εκφώνησε έναν συγκλονιστικό λόγο κατά την τελετή αποφοίτησης των φοιτητών της Φιλοσοφικής Σχολής.
Ο λόγος της εστιαζόταν κυρίως στον τρόπο ανατροφής των παιδιών από τους γονείς, αλλά και στο ρόλο των εκπαιδευτικών στη διαμόρφωση της προσωπικότητας τους. Κι αυτό γιατί οι φοιτητές στους οποίους απευθυνόταν, θα είναι οι μελλοντικοί εκπαιδευτικοί, και θα πρέπει να γνωρίζουν τις ευθύνες τους απέναντι στα παιδιά. Ευθύνες όχι μόνο εκπαιδευτικές, αλλά, κυρίως, ηθικές και προσωπικής διαμόρφωσης, γιατί : “Το Πανεπιστήμιο δεν είναι ένας περίκλειστος χώρος όπου δάσκαλοι μεταβιβάζουν στους μαθητές τους γνώσεις και δεξιότητες. Είναι κομμάτι της κοινωνίας, ένα επίλεκτο αν θέλετε κομμάτι, που μέσα σε αυτό διαμορφώνεται η κοινωνία του μέλλοντος, επωάζονται και ζυμώνονται οι αξίες που θα μεταδοθούν στους νεότερους, στα παιδιά, στα φυσικά και στα πνευματικά παιδιά που θα είναι οι μαθητές και οι μαθήτριές σας. Στο Πανεπιστήμιο φτιάχνουμε – εν μέρει βέβαια και στον βαθμό που μας αναλογεί – την επόμενη μέρα της Ελλάδας.”
Τι παιδιά, λοιπόν, θέλουμε να μεγαλώσουμε; “Πώς ανατρέφουμε τα παιδιά μας; Πώς θα αναθρέψετε τα παιδιά σας; Τι αξίες θα διαδώσετε στο σχολείο όπου θα διδάξετε, στο φροντιστήριο όπου θα διδάξετε, στην όποια δουλειά θα κάνετε; Όχι, δεν αναθρέφουμε «αντράκια», παρά ανθρώπους που σέβονται τη ζωή και την αξιοπρέπεια της άλλης ανθρώπινης ύπαρξης, που τηρούν τους νόμους του κράτους, που δείχνουν με λόγια και έργα την αλληλεγγύη τους, που βοηθούν τους πιο αδύναμους, που σέβονται τη διαφορετικότητα στις ανθρώπινες επιλογές. Δεν αναθρέφουμε ούτε «γυναίκες», παρά ανθρώπινα όντα ικανά να βιώσουν την ισότητά τους και να συμβάλλουν επίσης με λόγια και έργα στις καλύτερες δυνατές ανθρώπινες και κοινωνικές σχέσεις.”
Νομίζω ότι τόνισε όλη την ουσία της διαπαιδαγώγησης. Έχουμε να κάνουμε με παιδιά, έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους, είτε είναι αγόρια είτε κορίτσια. Θα πρέπει να μάθουν να σέβονται, να είναι αξιοπρεπείς, δίκαιοι και τίμιοι. Να αγαπούν τους συνανθρώπους τους και να τους δέχονται όπως είναι. Να έχουν αξίες και ιδανικά.
Τόσο απλό αλλά και τόσο δύσκολο στην πράξη. Ας αναλογιστούμε κι εμείς οι γονείς τις ευθύνες μας και ας παλεύουμε καθημερινά για τα παιδιά μας, τους μελλοντικούς πολίτες αυτής της κοινωνίας.
Υ.Γ: Η Δρ. Αγγέλα Καστρινάκη υπήρξε και δικιά μου καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Κρήτης στη Φιλοσοφική Σχολή (πριν πολλά χρόνια). Ακόμα θυμάμαι το πάθος της για τη λογοτεχνία, αλλά και την προσπάθειά της να μεταδόσεις και σε μας το δικό της πάθος. Οι συζητήσεις της μαζί της ξέφευγαν από το στενό διδακτικό πλαίσιο, και πάντα προσπαθούσε να μας κάνει να σκεφτούμε και πέρα από αυτό! Νομίζω ότι της χρωστάω την αγάπη μου για την γενιά του τριάντα, αλλά κυρίως την αγάπη μου για τον Κοσμά Πολίτη!
Πάνω από όλα, όμως, της χρωστάω το ότι με έμαθε να σκέφτομαι!
Διαβάστε όλη την ομιλία εδώ
πηγή φωτογραφίας εδώ