Πριν μερικές μέρες, έψαχνα στο διαδίκτυο βιβλία εφηβικά σχετικά με την Μικρασιατική καταστροφή, τον ρατσισμό και γενικά με τους πρόσφυγες. Φυσικά, η πρώτη κίνηση ήταν να διαβάσω τις σχετικές ιστοσελίδες, και με βάση την κριτική να επιλέξω κάποια από αυτά. Η επόμενη κίνησή μου ήταν να πάω στο βιβλιοπωλείο και να ζητήσω να τα δω. Επέλεξα να πάω στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μου, καθώς γνώριζα ότι η συγκεκριμένη κυρία που το έχει, είναι πολύ καλά καταρτισμένη και με γνώση πάνω στο βιβλίο. Της δίνω τη λίστα μου και ξεκινάει μια μεγάλη συζήτηση γύρω από αυτή. Κι εδώ, λοιπόν, είναι η διαφορά των μικρών συνοικιακών βιβλιοπωλείων με των μεγάλων. Όπως καταλαβαίνετε, κάποια από αυτά δεν μου τα πρότεινε καθόλου, κάποια μου είπε ότι είναι πολύ καλά, αλλά μου πρότεινε και καινούρια βιβλία που δεν είχα καθόλου στη λίστα μου. Με πολύ υπομονή κάθισε και μου παρουσίασε ό,τι καινούριο ή παλιό είχε στο νου της και με κατατόπισε πλήρως. Νομίζω, ότι κάτι τέτοιο είναι σπάνιο σε μεγάλο βιβλιοπωλείο. Βέβαια, θα πείτε ότι είναι σπάνιο να γνωρίζει και κάποιος σε μικρό βιβλιοπωλείο! Μπορεί. Αλλά αν γνωρίζει, τότε το απολαμβάνεις και το χαίρεσαι πολύ. Κι είναι αυτή η προσωπική σχέση που λείπει και στον καθένα μας. Αυτή η αμεσότητα και η επαφή με τους άλλους, κυρίως στις μέρες μας.
Είμαι σίγουρη ότι παντού θα υπάρχει ένας καλός βιβλιοπώλης, κι ελπίζω να τον βρείτε!
Καλή ανάγνωση!